Zaterdag 20 september organiseerde de landelijke spellenvereniging Ducosim zijn najaarsbeurs in de Flint te Amersfoort. Voor deze beurs was op meerdere plekken enthousiast promotie gemaakt, waardoor de zaal en de foyer goed waren gevuld met leuke spellen en de mensen die ze graag spelen. Ik heb grote waardering voor het enthousiasme en de inzet van de vrijwilligers van Ducosim. De vereniging viert volgend jaar zijn vijftigste verjaardag; petje af voor alle energie die na al die jaren nog steeds in Ducosim wordt gestoken.
Bij binnenkomst werd ik vriendelijk onthaald door de charmante gastheer Wido, die mij naar de speeltafels van HOT Games lokte. Daar speelde ik in het aangename gezelschap van Nox en Ronald Hoekstra het kaartspel Up or Down en het bordspel Shake that City.
Up or Down bevat 126 kaarten met de getallen 1-126 in zes kleuren. Het aantal spelers bepaalt welke kaarten worden gebruikt. Zes kaarten worden in oplopende volgorde in een cirkel gelegd, met een dichte en een open trekstapel in het midden. Iedere speler krijgt drie handkaarten. In jouw beurt speel je één handkaart op de passende (!) plek tussen twee kaarten in de cirkel. Vervolgens neem je één van beide naburige kaarten uit de cirkel, waarmee je een scorerij begint. Je kunt maximaal drie scorerijen vormen. Deze rijen kun je in oplopende of aflopende volgorde laten groeien. Je kunt de richting later niet wijzigen, kaarten tussenvoegen mag ook niet. Kun je een kaart niet kwijt, dan moet je een bestaande rij opofferen en een nieuwe rij starten. Wanneer alle kaarten zijn gespeeld, worden de punten geteld. De kaarten in jouw opgeofferde rijen zijn elk één punt waard. Voor actieve rijen scoor je het aantal kaarten vermenigvuldigd met het aantal kaarten van de grootste kleur in die rij. Up or Down is een ontwerp van Wolfgang Kramer en Michael Kiesling. Mijn eerste indruk is positief, het is een leuke uitdaging om veel kaarten van een kleur in dezelfde rij te krijgen. Je moet ze immers eerst op tafel leggen, voordat je ze in een volgende beurt kunt pakken. Gluren naar de buren is dus belangrijk.
Shake that City had ik al een tijdje in huis, maar die was per abuis in een krat op zolder beland waardoor ik het nog niet had gespeeld. Een shaker is gevuld met gekleurde houten blokjes, die in een patroon van 3 x 3 eruit vallen. De startspeler kiest een kleur en legt vervolgens net zoveel tegels van die kleur in de exacte relatieve positie op zijn speelbord. De volgende spelers moeten een van de andere kleuren kiezen. Zo bouw je een Sim City-achtig stadje op, met huizen, winkels, parken, wegen en industrie, die op verschillende manieren punten opleveren. Belangrijk zijn de bonuspunten die je verdient door de juiste tegels in rijen en kolommen te plaatsen, c.q. ze volledig te vullen. Ook hier is de eerste indruk positief. De shaker is een leuke gimmick, maar ook de inhoud is op orde. De relaties tussen de tegelsoorten maken het een leuke uitdaging om een goed scorende stad te vormen. Een elegant en vlot hersenkrakertje.
Gam’inBIZ lanceerde deze beurs twee leuke tweepersoonspellen. Hidden Leaders Duel en Instinct. Dit werd feestelijk afgetrapt met een indrukwekkend knallende confettibom. De knal kon ik niet missen, het feestje helaas wel, omdat ik elders net lekker zat te spelen.
Michiel de Wit’s Hidden Leaders Duel bevat 28 heldenkaarten (waarde 0-3) in vier kleuren. Iedere speler start met drie handkaarten. Twee rijen met elk zeven dichte kaarten liggen tussen de spelers: de Kamer van de ene en de Kamer van de andere speler. De resterende acht kaarten vormen de dichte trekstapel. Iedere speler heeft een geheime leider, waarop 1 invloedpunt in twee verschillende kleuren is afgebeeld. De actieve speler pakt twee kaarten uit een of twee van de centrale rijen, neemt ze op de hand en legt twee handkaarten open terug. Vervolgens speelt hij één handkaart dicht uit: op een kaart in een rij om deze te blokkeren, of bij zijn leider om de invloed in de desbetreffende kleur te vergroten (0-3). Ten slotte trek je een kaart van de stapel, zolang dit nog kan. Wanneer de spelers hun laatste handkaart hebben gespeeld, volgt per kleur een stemming die de spelers winstpunten oplevert. Dan worden alle kaarten open gedraaid. Liggen in beide kamers evenveel kaarten van een kleur, dan krijgen de spelers voor deze kleur de stemmen uit hun eigen Kamer. Is het aantal kaarten verschillend, dan bepaalt de invloed in die kleur uit welke Kamer de spelers de stemmen krijgen. Heb je meer invloed, dan krijg je de stemmen uit de Kamer met de meeste kaarten van die kleur. Heb je minder, dan komen de stemmen uit de Kamer met de minste kaarten van die kleur. Bij gelijke invloed krijgen de spelers de stemmen uit hun eigen Kamer.
Ik heb inmiddels de nodige potjes achter de kiezen. Ik vind Hidden Leaders Duel een heerlijk tweepersoonsspel. De eerste keer is het even aftasten wat je moet doen, maar daarna valt het kwartje. De wisselwerking tussen invloed en stemmen is een leuke ludieke uitdaging, die flexibiliteit en manipulatie vereist (interactie dus).
Bij Instinct hebben beide spelers een eigen identiek deck met twaalf smaakvol geïllustreerde vierkante kaartjes. Je start met drie handkaartjes, de rest vormt jouw eigen trekstapel. Op de kaartjes zijn nachtdieren afgebeeld, die de spelers kaart voor kaart in een gezamenlijk raster van 4 x 4 kaartjes moeten afleggen. Elke beurt kies je beiden een kaart, draai je ze tegelijk open, leg je ze aan. Het hoogste getal wordt eerst gelegd (voor gelijke standen is er een roulerende tiebreak-steen). De meeste kaartjes leveren punten op afhankelijk van de positie in het raster of van naburige dieren. Met de wasbeer verplaats je een eigen kaart, met het hert kun je een rij verschuiven en met de slang vernietig je de actuele kaart van je tegenstander. Instinct is een leuke interactieve puzzel, waarbij het vinden van mooie scoremogelijkheden uitdagend is en je rekening moet houden met de dreiging van de slang en het hert.
Mijn laatste spel was Kuldhara, een bordspel van Glenn Dejaeger dat op Spiel Essen 2025 door Jolly Dutch wordt uitgegeven. Door een andere verplichting kon ik het potje niet uitspelen. In dit spel ga je met jouw kameel op pad om op vijf locaties vijf soorten edelstenen te verzamelen, die je vervolgens terugbrengt naar het centrale veld om ze aan jouw bordje toe te voegen. Daar leg je ze in bepaalde configuraties, waarmee je de openliggende opdrachtkaartjes kunt vervullen, die jou winstpunten opleveren. Een van gebruikte edelstenen laat je liggen, met een fiche eronder, de rest gaat terug naar de voorraad. Je mag twee acties doen. Deze acties kosten waterdruppels. Je hebt ook nog vijf blokjes, waarmee je bonusacties kunt uitvoeren. Wanneer iedereen zijn 15 waterdruppels heeft verbruikt, is de ronde voorbij en wijzigen de waterkosten van de routes in de woestijn. Wanneer ik de naar mijn smaak onaantrekkelijke coverafbeelding negeer, vind ik het spel verder mooi uitgevoerd. Dingetjes verzamelen om opdrachtjes te vervullen is een beproefd systeem uit de Duitse keuken. Daar is niets mis mee, maar ik vrees dat ik er anno 2025 niet warm voor zal lopen.
Na het speelplezier mocht ik nog even aanschuiven aan de “meet & greet tafel” met Nox. Ik vind het mooi om te zien dat deze YouTube-kanjer (en gezellige speel- en gesprekspartner) trouwe fans heeft, die een beetje nerveus naar voren stapten voor een selfie met hun idool. Ik kon natuurlijk niet achterblijven en heb een paar vrienden en bekenden geronseld om een fan van ondergetekende na te bootsen.
Dit was de laatste Ducosimbeurs van 2025. Ze starten het nieuwe jaar op 10 januari, met de winterbeurs met de jaarlijkse spellenveiling. In 2026 zal de jarige vereniging vier beurzen organiseren; ik heb er al zin in.
