LAMA: Het Dobbelspel

Reiner Knizia’s kaartspel LAMA is een kaartspelletje waarover de meningen uiteenlopen. Ik ken verwende veelspelers die zich er bij voorbaat van afkeerden zonder het speelplezier te (h)erkennen, op mijn speeltafels bleek LAMA een bron van vermaak. Afgelopen voorjaar verscheen een dobbelspel in dezelfde spelfamilie, die binnenkort door 999 Games naar Nederland wordt gehaald. Het spelmateriaal bestaat uit drie dobbelstenen (cijfers en lama’s), een stapel met 36 speelkaarten (vijf keer 1-6 en zes lama’s), een setje van deze kaarten voor de lama-rij en een voorraad witte (1) en zwarte (10) strafpuntenchips. Iedereen krijgt een rij met zes willekeurige open kaarten, die je tijdens de ronde kwijt moet zien te raken. Midden op tafel ligt de open lama-rij met zeven kaarten (1-6 en lama).

De actieve speler gooit de drie dobbelstenen of past. Als je past, draai jij jouw kaarten om. Als je dobbelt, mag je afhankelijk van het dobbelresultaat kaarten afleggen. Beschik je niet over de gedobbelde kaarten, maar liggen er wel een of meer kaarten met deze dobbelwaarde(s) in de lama-rij, dan voeg je één van die kaarten over naar jouw eigen rij. Ligt er ook niets passends in de lama-rij, dan ben je de sjaak en moet je de volledige lama-rij nemen. Dit levert je meestal een wagonlading strafpunten op.

De ronde is meteen voorbij wanneer een speler al zijn kaarten heeft afgelegd, alle spelers hebben gepast of een speler alle kaarten uit de lama-rij moest pakken. Dan krijg je strafpuntenchips voor je niet weggespeelde kaarten. Je krijgt de afgebeelde waarde aan strafpunten per kaartsoort (lama = 10), niet per individuele kaart. Wanneer je alle kaarten hebt afgelegd, of in je beurt drie lama’s hebt gegooid, mag je één chip naar keuze inleveren (uiteraard bij voorkeur een zwarte).

Wanneer een speler veertig of meer strafpunten verzamelt, is het spel voorbij. De winnaar is de speler met de minste punten, de bezitter van de puntenberg is de grote verliezer.

Ten slotte

LAMA: Het Dobbelspel is een heerlijk push-your-luck spelletje. Het speelt vlot, is zeer toegankelijk, balanceert zo nu en dan op het randje van onnozel, maar het valt niet te ontkennen dat het speelplezier ervanaf spat. Soms is het simpelweg volgen wat het lot je toespeelt, maar dan heb je ineens toch wat te beslissen. Al dan niet passen is ook hier een wezenlijk onderdeel van de pret. Je kunt de druk op een laatste actieve tegenstander fors verhogen door eruit te stappen. Aan de andere kant is een duel met één tegenstander vaak sfeerverhogend, waarbij de aantrekkelijke bonus voor het wegspelen van je kaarten je soms net wat te dapper maakt. Ach ja, dan gaat het een keer fout; kun je in elk geval nog meegenieten van het leedvermaak van je tegenstanders.

Door covid-beperkingen heb ik ‘m gespeeld met 2-4 spelers. In alle samenstellingen was het een vrolijke boel.