Ik ga sinds 1989 elk jaar trouw en met veel plezier naar Spiel in Essen. Sinds 1995 doe ik dit met een perskaart. De eerste keer was voor het tijdschrift van Ducosim, vanaf 1996 schrijf ik voor mijn eigen website over deze beurs. Sinds 1995 voel ik me elke keer weer vriendelijk en gastvrij onthaald en mag ik een paar dagen de ‘spelletjesjournalist’ uithangen. Spiel is elk jaar een hoogtepunt. Ik leef ernaar toe en kijk ernaar uit als een klein kind in de dagen voor pakjesavond. Door covid-19 was de fysieke uitvoering onmogelijk, maar de organisator is er in slechts vijf maanden in geslaagd om een de virtuele variant SPIEL.digital uit de grond te stampen. Een topprestatie!
In het grijze verleden, in de jaren met een overzichtelijk spelaanbod, was Spiel voor mij vooral een vehikel om zo veel mogelijk spellen te testen en in een groot beursverslag te verwerken. Door het overaanbod van het laatste decennium heb ik die aanpak verlaten. Ik ben me meer gaan richten op de sfeer en de uitstraling van het evenement. Bij mijn huidige aanpak hoort slenteren, kijken, kletsen, fotograferen en af en toe wat spelen. Een deel van deze benadering komt uiteraard minder uit de verf op een virtuele beurs. Zo trok het meekijken bij een Tabletopia speeltafel mij niet zo, was fotograferen niet aan de orde (afgezien van een verdwaalde screen print) en voor een beetje ouwehoeren moest ik gericht op zoek naar het juiste Discordkanaal. Virtueel slenteren was wel mogelijk. Dankzij de opzet met de themawerelden kon ik gemakkelijk ergens induiken, van alles en nog wat besnuffelen en weer opstijgen naar het overzichtsniveau voor de volgende ontdekkingsreis. Ik kon als het ware zonder plan en afspraken over het beursterrein zwerven en zag onderweg wel waar ik tegenaan zou lopen. Daarmee heb ik me een paar dagen vermaakt.
Net als op de fysieke beurs was de kwaliteit van de beursstands verschillend, zowel in uitstraling als in aanbod. In een fysieke omgeving wordt de positieve beursbeleving niet beïnvloed door een onaantrekkelijke stand meer of minder. Op deze virtuele beursvloer merkte ik dat het stoorde wanneer ik een paar keer achter elkaar een bekende standhouder trof die er weinig energie in had gestoken. Ik begrijp en waardeer dat ook bij deze virtuele editie de grote diversiteit aan standhouders van de fysieke beurs is nagestreefd. Maar in de evaluatie zou ik nog eens goed bedenken welke minimale eisen je aan online standhouders zou moeten stellen. Geen reden om te droeftoeteren, bij genoeg standhouders was van alles te beleven.
Tijdens fysieke beursedities kom ik bijna nooit in de stand van de Duitse distributeur en uitgever Pegasus. Hoofdzakelijk omdat ik de voor mij interessante Duitse titels meestal in de stands van de desbetreffende uitgevers speel. Verder zijn Duitse licenties van Engelstalige spellen voor deze Nederlandse speler niet interessant. Op SPIEL.digital had de virtuele Pegasusstand op mij veel meer aantrekkingskracht. Het spelaanbod was als vanouds groots, de online presentatie was dat ook. De speldemo’s, presentaties, livestreams, acties en leuke deals en het kijkje in de keuken waren indrukwekkend. Hetzelfde gold voor de toegankelijke manier waarop een en ander werd gepresenteerd en op de eigen website werd ondersteund. Dit was met voorsprong de beste virtuele stand die ik heb bezocht. Laat dit het voorbeeld zijn voor andere grote jongens! Het coöperatieve detectivespel MicroMacro: Crime City, een uitgave van Partner Edition Spielwiese, was een van de beurshits van SPIEL.digital. Ik neem aan dat White Goblin Games deze titel al voor de Nederlandse markt in het snotje heeft.
Ook de Duitse uitgever Kosmos was prominent aanwezig, maar had het wat minder groots ingevuld dan Pegasus. Maar ook hier werden interessante nieuwe releases gepresenteerd. Via Tabletopia kon je aanschuiven bij de virtuele speeltafels van interessante spellen als Anno 1800 en Switch & Signal. Tijdens de beurs kreeg ik een persberichtje over een fout in de spelregels van Anno 1800, met het verzoek hiermee rekening te houden bij mijn recensie. Ik heb de afzender geantwoord dat zijn firma mij vriendelijk heeft laten weten geen spellen te verstrekken aan buitenlandse recensenten. Niets mis met deze politiek, maar wees dan wel een beetje consequent in de opvolging. Kosmos had natuurlijk ook dit jaar een mini-uitbreiding van Catan, het bij deze tijden passende scenario #wirbleibenzuhause. Deze kun je voor een donatie aan een goed doel in de Catanshop bemachtigen.
Asmodee was conform verwachting een verzamelplaats met veel interessante uitgevers en spellen, ze hebben de afgelopen jaren immers aardig wat bedrijven overgenomen. Ik had van deze uitgever, die nota bene een grote digitale tak in huis heeft, wel wat meer verwacht dan een beurspresentatie met een reeks video’s en verkooplinks. Het motto “great games, amazing stories” werd wat mij betreft maar voor de helft waargemaakt. Over great games gesproken, Pandemic Legacy: Seizoen 0 werd tijdens de beurs wereldwijd uitgebracht. Ook de Nederlandse editie is verkrijgbaar.
Bij Ravensburger stond Stefan Feld’s The Castles of Tuscany nadrukkelijk vooraan. Je kon het spel niet alleen op Tabletopia proberen, maar ook in een digitale editie op het platform Brettspielwelt. De nieuwe spellen werden tijdens de beurs met 20% korting aangeboden via de webshop van Ravensburger zelf. Helaas werd je als Nederlander doorgestuurd naar de webshop van Pegasus en/of Spiele-Offensieve, waar je kon fluiten naar de korting en sommige spellen niet op voorraad waren. Ik was met name geïnteresseerd in The Princess Bride Adventure Book Game, een spel waarvan Ravenburger Nederland mij al had verteld dat zij die hier niet gaan voeren. Helaas kwam deze verkooplink uit bij het Amerikaanse Target. Inconceivable.
Ik vond het in de virtuele omgeving sowieso lastig om voor mij interessante spellen te bemachtigen. Met enige regelmaat was iets al dan niet tijdelijk uitverkocht (maar dat zijn we ook gewend van de fysieke beurs). Soms werd je doorverwezen naar minder interessante buitenlandse verkooppunten. En soms werd er niet eens geleverd naar Nederland. Met een blik op de toekomst is hier nog wel enige verbetering mogelijk. Wellicht met bevoorrade ‘verkoop hubs’ in de verschillende landen?
Ik heb relatief weinig spellen gekocht, het kopen op afstand is blijkbaar goed voor het onderdrukken van impulsaankopen. Grappig genoeg kon ik voor mijn aankopen gewoon dagelijks op de fiets naar Spellenpoort Amersfoort. Lekker trappen, zuurstof happen, in de winkel een mondkapje op en met een fietstas vol speelplezier weer terug naar huis. Daar heb ik de afgelopen weken een bescheiden, maar mooie collectie op de kop getikt.
Relatief veel interessante nieuwe releases waren nog niet geproduceerd of uitgeleverd. Dit gebeurt natuurlijk ook in fysieke jaargangen, maar het volume aan ‘no shows’ was dit jaar opvallend hoog. Dit heeft vast iets te maken met de afwezigheid van de tijddruk op de productieplanning voor een fysieke beurs. Deze genadeloze deadline speelt niet in een jaar waarin nagenoeg alles via het web wordt verkocht. Daarnaast vermoed ik dat de productie van puzzels, die dit jaar in waanzinnige hoeveelheden over de toonbank gaan, een groot deel van de capaciteit van de fabrieken claimt. Ik denk dat het verstandiger was geweest om niet zo nadrukkelijk in te zetten op de enorme hoeveelheid “Neuheiten”. Bezoekers van Spiel willen de spellen immers ook kunnen kopen, de grote hoeveelheid niet leverbare spellen leidt tot ergernis.
Pagina's: 1 2
