De eenendertigste editie van de internationale spellenbeurs Spiel sloot op 27 oktober zijn deuren met het recordaantal van 156.000 bezoekers. Een mooi resultaat, dit record had ik tijdens de beurs niet verwacht. Op de zonnige donderdag en zaterdag kreeg ik niet de indruk van een recorddrukte. Sterker nog, ik vreesde dat de zomerse temperatuur een voor de organisator teleurstellend bezoekersaantal zou opleveren. Zij die tellen, weten het beter.
Dat de beurs zelf zou groeien, was vooraf al duidelijk. Men heeft dit jaar 12% meer standmeters verhuurd. In de persconferentie werden 828 exposanten uit 39 landen en vijf continenten gemeld, die op de beurs meer dan 800 nieuwe titels presenteerden. Er komen elk jaar weer nieuwe uitgevers uit verre streken bij. Meer dan 56% van de kleine standhouders komt tegenwoordig uit het buitenland. Het aanbod was groter en veelzijdiger dan ooit, inclusief een indrukwekkend Nederlands contingent.
de linkerkant van hal 3
De Fachgruppe Spiel, een branchevereniging van Duitse spellenuitgevers, was in zijn jaarlijkse persbericht tevreden over de omzetgroei in de eerste drie kwartalen van dit jaar. De omzet van bord- en kaartspellen is met 5% gestegen. Dit jaar komt de groei vooral voor rekening van de familiespellen en spellen voor volwassenen, de kinderspellen zijn minder hard gegroeid. De verzamelkaartspellen zijn de zwakke broeder van 2013, dit segment kent in Duitsland een daling van 30%. Dit jaar is er blijkbaar geen verzamelkaartenhype voor kids. Magic, de grondlegger van het genre, heeft geen last van deze dip. De omzet van dit verzamelkaartspel blijft wereldwijd maar groeien.
de rechterkant van hal 3
De verhuizing naar de nieuwe beurshallen is mij goed bevallen. Aan het begin was het een uitdagende, maar zeker ook leuke verkenningstocht. Zonder het programmaboekje wist ik aanvankelijk geen stand te vinden. Het leek wel een eerste bezoek aan een nieuwe beurs, ik moest van alles opnieuw ontdekken. Na de eerste dag had ik mijn ‘loopjes’ te pakken. Het systeem met de geletterde rijen en de van links naar rechts oplopende nummers was duidelijk en hielp bij het vinden van de stands. Overigens niet overal, omdat men rond grote stands soms een tikje vreemd ‘om het hoekje’ had genummerd. Ook in hal 2 sloot de nummering niet altijd aan op mijn gevoel voor logica en richting.
In deze drie grote hallen was het sowieso prettiger manoeuvreren dan in de kleinere zalen van vroeger. Ik heb de smalle paden en beruchte opstoppingen van hal 9 niet gemist. Je kon handig gebruikmaken van de tussenliggende binnenplaatsen en de Galeria, om zonder wringen door de mensenmassa snel het gewenste deel van een andere zaal te bereiken. Een andere bonus was de directe toegang vanuit de parkeergarage naar de achterkant van hal 3. Hierdoor waren we binnen een minuut bij de auto. Henk, bedankt voor de tip!
De nieuwe zaalindeling had ook een paar kinderziektes. Bij de ingang van hal 3 stuitte je direct op een grote Asmodee stand, waardoor er meteen een opstopping ontstond in de gangen naar links en rechts. De plek van deze stand leek weliswaar op de oude situatie in hal 12, maar daar haalden de extra ingangen via hal 10/11 druk van de ketel. Ik vond het verder onhandig dat het restaurant aan de achterkant van hal 3 was gesloten, waardoor je voor een fatsoenlijke hap (ik ben niet zo van de snack counters) de volledige hal moest doorkruisen. Ik vraag me ook af of er voldoende toiletgroepen waren. Met name aan de achterzijde van hal 3 stonden doorlopend lange rijen van onrustige spelers met gevulde blazen. Helaas bleek de capaciteit van de schoonmaakploeg niet op deze stortvloed berekend.
de file bij de Asmodee stand
We hadden donderdag last van de belabberd georganiseerde toegang tot de parkeerplaatsen. De parkeergarage onder hal 3 was dit jaar gereserveerd voor standhouders en pers. Dit was donderdagmorgen niet duidelijk aangegeven, waardoor ook andere bezoekers voor Fritz met de korte achternaam in deze rij belandden, om vlak voor de ingang weggestuurd te worden. Dit leidde tot een lange file, waardoor we ruim een half uur later dan gepland in de zaal waren. Het zij zo, dit scheelde een paar Aziatische lekkernijen.
In de grotere hallen werd vooraf gevreesd voor het volume van het achtergrondgeluid. In de hallen 1 en 2 merkte ik weinig verschil met vroeger. In de voorste helft van hal 3 vond ik het merkbaar lawaaiiger, vermoedelijk door de concentratie van grote open stands in dit deel van de zaal. Uiteraard werd het nergens ondragelijk, maar na een paar uurtjes geroezemoes stapte ik graag even naar de relatieve rust van een binnenplaats. De luchtkwaliteit in hal 3 was merkbaar beter dan we van vroeger gewend waren, in de hallen 1 en 2 was de atmosfeer in de loop van de dag weer snijdbaar.
